W drugiej połowie lat siedemdziesiątych i latach osiemdziesiątych koszalińska książnica stale poszerzała ofertę dla czytelników. Powstała gęsta sieć filii bibliotecznych. Pod koniec lat osiemdziesiątych w mieście działało 16 filii. W wypożyczalni płyt otwarto fonotekę, miejsce do słuchania muzyki.
Inicjatywy przechowania spuścizny literackiej koszalińskich pisarzy służą do dziś zachowaniu zasobu intelektualnego regionu i budowaniu lokalnej tożsamości. W koszalińskiej WiMBP zgromadzono między innymi rękopisy Gracjana Bojara-Fijałkowskiego, znanego koszalińskiego pisarza i Władysława Turowskiego, autora hymnu Koszalina.
Przełom lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych poprzedniego wieku był dla kultury koszalińskiej bardzo trudny. Reformie ustrojowej poddano wszystkie instytucje kultury. Wojewódzką i Miejską Bibliotekę Publiczną podzielono. Wojewódzką Bibliotekę Publiczną połączono z Wojewódzkim Domem Kultury, a bibliotekę miejską z Miejskim Ośrodkiem Kultury. Kierownictwo Miejskiej Biblioteki Publicznej dostało jeden pokój w Miejskim Ośrodku Kultury; reszty dopełniało 12 filii bibliotecznych i Oddział dla Dzieci przeniesiony do nowej placówki na osiedlu Północ. Wojewódzka Biblioteka Publiczna zachowała agendy budynku głównego nastawione na czytelnika dorosłego i zadania biblioteki wojewódzkiej.
Podział ten utrzymał się niespełna 9 lat. Po reformie administracyjnej i likwidacji województwa koszalińskiego dwie biblioteki znów zostały połączone. Pierwszego lipca 1999 roku powstała Koszalińska Biblioteka Publiczna.
